Drie vrienden willen samen iets verzinnen. Ze strijden voor het woord om zo het verhaal te sturen. Algauw hijst één van hen zich op de troon en hij verplicht de twee anderen om te luisteren.

Quinnie & Quinn willen ontsnappen.
Weg uit dit verhaal. Weg van hun tiran. Maar de verteller weet hen iedere keer weer te verrassen met een nieuw obstakel. Als ze hier uit willen geraken, zullen ze het met z’n drieën moeten doen.

Een speelse ode aan de vrijheid!
Als er niets is, kan alles ontstaan.

“Hier is zo een massa. Een echte mensenzee. En ik kom zo uit de lucht gevlogen. Want ik kan dat: vliegen. En ik land bovenop een soort tempel, een piramide. Rook, licht en magie. En als ik spreek moet iedereen luisteren. Want ik ben de baas. Ik draag uiteraard gouden kleren. Vol diamanten en een kroon van vlinders. Of nee, glimwormen. Ik
spreek alle talen van de wereld. Het is te zeggen.
Ik spreek er maar één. Maar iedereen kan mij verstaan. Wacht. Over die kroon: overdag is ze gemaakt van vlinders en ’s nachts van glimwormen. Dat is beter.”